Kiedy chodziło się i wracało ze szkoły pieszo.
Kiedy potrafiło podzielić się z głodnym ulubioną kanapką.
Kiedy nie chodziło się z komórką do szkoły.
Kiedy samodzielnie odrabiało się lekcję, by jak najszybciej wyjść na dwór.
Czasy walkmanów, kaset vhs, amigi, żółtych kartridży i commodore.
Kiedy kolekcjonowało się karteczki i posiadało zeszyty ze złotymi myślami.
Kiedy szukało się w chipsach tazo z Gwiezdnych Wojen.
Czasy Tygrysiej maski, Yattamana, Czarodziejek z księżyca, Księżniczki Sisi i bajek na Polonia1
Kiedy grało się w klasy i plastikowe kręgle.
Kiedy potrafiło się wymienić członków The Kelly Family i Backstreet Boys.
czasy, kiedy zasypiało się słuchając Smerfnych hitów.
Kiedy kolekcjonowało się “Świat wiedzy”, “Brawo” i zabawki z jajka niespodzianki.
Kiedy kochało się lizaki z gwizdkiem, gumy kulki i pokrzywione mordki po kwaśnych Shockach.
Kiedy największym marzeniem był Action Man lub domek dla Barbie z windą.
Kiedy oglądało się Ulice sezamkową, Od przedszkola do Opola i Zbuntowanego Anioła.
Kiedy własnoręcznie robiło się łańcuchy z bibuły.
Kiedy przyglądało się, gdy ojciec naprawiał telewizor lub farelkę.
Kiedy wymieniało się numerami stacjonarnymi telefonów i kupowało klisze do aparatów.
Kiedy miało się rodziców, a nie starych.
Kiedy śmiało się dużo i po cichu, tak, aby rodzice nie wiedzieli, że jeszcze się nie śpi.
Pokolenie, które bawiło się przed blokiem, a nie w internecie.
Kiedy doceniało się to co miało i nie pragnęło więcej.